Ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος που πραγματικά αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα έβαζα ως στόχο ζωής να τον γυρίσω ολόκληρο.
Να δω, να γνωρίσω, να θαυμάσω, να δοκιμάσω, να μιλήσω, να εξερευνήσω, να γευτώ…
Κατα περίεργο λόγο όμως, κάθε καλοκαίρι και συγκεκριμένα μονάχα το καλοκαίρι η Καστοριά μου αναδύει όλα αυτά τα συναισθήματα.
Με κάνει και νιώθω τόσο γεμάτη που δεν παύω να την θαυμάζω! πολλες φορές είτε κρυφά μέσα μου, είτε εκφράζοντας το δυνατά σε κάποιον.
Τελικά την αγαπώ πολύ! Είναι όμορφη η Καστοριά! Κι όσο είμαι μακρυά της τόσο μεγαλώνει το κενό μέσα μου, όπως επίσης και η ανάγκη να βρίσκομαι όσο περισσότερο κοντά της.
Είναι το δικό μου νησί, γιατί σ’αυτήν ανακαλύπτω συνέχεια πράγματα που ίσως δεν θα έβρισκα σε άλλα μέρη.
Πράγματα λιτά αλλά ουσιώδη.
Ένα βράδυ με την πιο γλυκιά παρέα στα μικρά γραφικά ταβερνάκια δίπλα στη λίμνη, να συζητάς με τις ώρες χωρίς να καταλαβαίνεις πότε πήγε τρείς, πίνοντας μυρωδάτο τσίπουρο και απολαμβάνοντας την πολυποίκιλη συντροφιά νόστιμων εδεσμάτων.
Το απαλό και δροσερό αεράκι που σου χαιδεύει απαλά τα μαλλιά και το μαγευτικό φεγγάρι που αντανακλά πάνω στο νερό κι έχεις την ψευδάισθηση ότι πρόκειται για ένα μακρύ φωτεινό μονοπάτι.
Αυτές τις μέρες θέλω πολύ να πάω να καθίσω στο τέρμα της προβλήτας, στη βόρεια παραλία, όπως κάναμε σχεδόν πολλά καλοκαίρια. Τι φόβος μέχρι να φτάσουμε στην άκρη!!!
Αυτό το επικίνδυνο συναίσθημα όμως σε έκανε να θες να φτάσεις μέχρι εκεί! Και μετά…ξάπλωνες και κοίταζες απλά τον ουρανό…πολύ σπάνια μιλούσες. Δεν σε άφηνε η στιγμή!
Ελπίζω να επιστρέψουν κάποια στιγμή τα καραβάκια. Ήταν στολίδι για το μικρό μας “νησάκι”.
Μετά απο εκεί η συνηθέστερη επόμενη στάση ήταν το κιόσκι ακριβώς απένατι, μετά το Ναυτικό Όμιλο. Σχεδόν κάθε φορά ήταν πιασμένο, τι χαρά όμως ένιωθες όταν το έβλεπες μοναχό του να σε περιμένει…Ειδικά κιόλας όταν έκανε την τιμή να συνοδεύει την παρέα μας μία κιθάρα!!!
Ήταν και είναι το καλύτερό μου!
Έχει η Καστοριά πολλά όμορφα μέρη που λίγοι είναι αυτοί που έχουν τη φαντασία και την όρεξη να την ζήσουν όπως πρέπει.
Στο ποτάμι πηγαίνετε; Εγώ πολλές φορές, λόγω του ότι βρίσκεται και πολύ κοντά στο σπίτι μου.
Μου αρέσει να το εξερευνώ και προπαντώς να ακούω ζωντανά όλους αυτούς τους υπέροχους ήχους που πολλοί άνθρωποι βάζουν να ακούσουν στον υπολογιστή τους για να ηρεμήσουν. Όπως η ψεύτικη βροχή, το νερό που κυλάει απο ένα ρυάκι ή το κελάηδισμα των πουλιών.
Παίρνω λοιπόν τον αγαπημένο μου σκύλο Freddy ή την αδερφή μου και κάνουμε τη βόλτα μας στα δροσερά νερά του.
Πριν δύο χρόνια παρεπιπτόντως, ανακαλύψαμε μία πολύ μικρή αμμώδη περιοχή καλυμμένη απο δέντρα, δίπλα σε ένα μικρό καταρακτάκι και είπαμε να την εκμεταλευτούμε με κάποιο τρόπο. Σκεφτήκαμε να βάλουμε άσπρα πανιά πάνω στους κορμούς των δέντρων, κεριά τριγύρω και μία καλή, αγαπημένη παρέα το σούρουπο!
Έτσι…τόσο απλά αλλά και τόσο βαθιά! Η απόλυτη ψυχοθεραπεία, το δικό μας Super Paradise!!!
Τι μας λείπει λοιπόν; Η θάλασσα? Δεν πειράζει…
Ας πρωτοτυπήσουμε…Θα είμαστε το “νησί” που περιτριγυρίζεται απο λίμνη και ποτάμι, φύση και βουνά, πράσινο και μπλέ.
Εξάλλου η φύση έχει τέσσερα μεγάλα σκηνικά – Τις εποχές του χρόνου. Και τους ίδιους ηθοποιούς – Τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ άστρα αλλά συνεχώς αλλάζει τους θεατές.
Καλό καλοκαίρι!!!
Ξ. Γ.
