Πρώην πρόεδρος του συνδέσμου γουνοποιών Καστοριάς και ασχολούμενος με τη γουνοποιία σε πολλά επίπεδα, ο Κωνσταντίνος Μαλεγκάνος παρεμβαίνει με ένα άρθρο - άποψη από το oladeka στη σημερινή ζοφερή κατάσταση που κυκλώνει τον κλάδο της γουνοποιίας. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι ο κ.Μαλεγκάνος επανέρχεται (για όσους τον ξέρουν) στα καυτά θέματα της νοοτροπίας των γουνοποιών που επιτέλους έστω και την ύστατη στιγμή πρέπει να αλλάξει. Σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη κι αν χρειαστεί να
σοκαριστούμε. Ακόμη και αν χρειαστεί και δημιουργία και άλλου αλλά 100% συλλογικού και συντεχνιακού οργάνου. Ίσως χωρίς να το γνωρίζει και ο ίδιος, να λειτουργήσει και ως προφήτης. Η γούνα καίγεται. Το πλοίο βουλιάζει. Είμαστε σε ελεύθερη πτώση. Ας ξανανιώσουν οι παλιοί χωρίς να λυγίζουν από τις ώρες πτήσεις που έχουν στο αντικείμενο, και ας «πήξουν» το μυαλό τους οι νέοι για να λειτουργήσουν με ορμή αλλά και επιχειρηματική σύνεση. Κλείνοντας αυτή την εισαγωγή το oladeka θα σας μεταφέρει μια φράση του Albert Ainstain: "Imagination is more important than knowledge" -«Η Φαντασία είναι σπουδαιότερη από τη γνώση».
Ακολουθεί το άρθρο του Κωνσταντίνου Μαλεγκάνου:
Με αφορμή πολλά σχόλια και μηνύματα θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες προσωπικές μου σκέψεις οι οποίες ελπίζω να αποτελέσουν την αφορμή για γόνιμο διάλογο και ανταλλαγή ιδεών – προτάσεων.
σοκαριστούμε. Ακόμη και αν χρειαστεί και δημιουργία και άλλου αλλά 100% συλλογικού και συντεχνιακού οργάνου. Ίσως χωρίς να το γνωρίζει και ο ίδιος, να λειτουργήσει και ως προφήτης. Η γούνα καίγεται. Το πλοίο βουλιάζει. Είμαστε σε ελεύθερη πτώση. Ας ξανανιώσουν οι παλιοί χωρίς να λυγίζουν από τις ώρες πτήσεις που έχουν στο αντικείμενο, και ας «πήξουν» το μυαλό τους οι νέοι για να λειτουργήσουν με ορμή αλλά και επιχειρηματική σύνεση. Κλείνοντας αυτή την εισαγωγή το oladeka θα σας μεταφέρει μια φράση του Albert Ainstain: "Imagination is more important than knowledge" -«Η Φαντασία είναι σπουδαιότερη από τη γνώση».
Ακολουθεί το άρθρο του Κωνσταντίνου Μαλεγκάνου:
Με αφορμή πολλά σχόλια και μηνύματα θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες προσωπικές μου σκέψεις οι οποίες ελπίζω να αποτελέσουν την αφορμή για γόνιμο διάλογο και ανταλλαγή ιδεών – προτάσεων.
Ένας σύνδεσμος ή σωματείο είναι βασικά κατά τον νόμο μια προβλεπόμενη σύμπτωση βουλήσεων, έτσι ιδρύεται το κάθε μόρφωμα με καταστατικούς σκοπούς που διασφαλίζουν την ανεξάρτητη φωνή, την
συμμετοχική και παρεμβατική δυνατότητα των μελών.
Η αντίληψη αναγκαιότητας ένταξης σε κάποια κοινωνική ομάδα δημιούργησε και την ανάγκη εκπροσώπησης αυτής της κοινωνικής ομάδας (των γουνοποιών) μιας ομάδας με σημαντική ομοιογένεια του βασικού κορμού των μελών της, και μιας και μιλάμε για τους γουνοποιούς θα πρέπει να δεχθούμε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της όπως αυτό της σχετικής ευκολίας να μπορούν τα μέλη της να μεταπηδούν στην εργατική τάξη ή να επιστρέφουν πίσω.
Ο ρόλος λοιπόν της εκπροσώπησης ανατέθηκε αρχικά στον Σύνδεσμο Γουνοποιών Καστοριάς, μια επαγγελματική οργάνωση, έναν συνδικαλιστικό φορέα που χωρίς καμία διάθεση υπερτίμησης ή υποτίμησης του ρόλου του είναι να σέβεται και να αναγνωρίζει τη διαφορετικότητα των κοινωνικών στρωμάτων που τον απαρτίζουν, και ταυτόχρονα να αμβλύνει τα όποια σημεία τριβής.
Παρά ταύτα σε πολλά σημαντικά θέματα του κλάδου ο Σύνδεσμος Γουνοποιών Καστοριάς εμφανίστηκε στο δημόσιο διάλογο με αντικρουόμενες προτάσεις και σε συνδυασμό με την αδυναμία διατύπωσης μιας πρότασης που να εκφράζει δημοκρατικά το σύνολο των μελών του απέδειξε πόσο σαθρό και ρηχό είναι το επιχείρημα ότι ένα ενιαίο σχήμα εξασφαλίζει την “ μια φωνή “ απλά επιβεβαίωσε πως το συνολικό μέγεθος του κλάδου δεν χωράει σ’ενα πρωτοβάθμιο όργανο , και οι αρνητικές όψεις καχυποψία και ανταγωνισμός οδήγησαν στη διάσπαση του πριν από μερικά χρόνια με την ταυτόχρονη δημιουργία ενός δευτέρου πρωτοβαθμίου οργάνου.
Αν κάποιοι ακόμη και σήμερα πιστεύουν πως δεν είναι διάσπαση και είναι λύτρωση κάτι σαν δημιουργική ρήξη με το «κατεστημένο», τότε η πρόταση με το επιχείρημα ότι με την διάλυση των συνδέσμων επιτυγχάνεται - δήθεν – μια φωνή για τα προβλήματα του κλάδου, θεωρώ πως έως και την τελευταία στιγμή θα πρέπει να προβληματίσει τους εύπιστους θιασώτες αυτής της στρεβλής - δήθεν- ενοποίησης. ΣΤΡΕΒΛΗΣ γιατί συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τους άλλους συναδέλφους σαν ανταγωνιστές παραγνωρίζοντας τα κοινά προβλήματα,
ΣΤΡΕΒΛΗΣ γιατί αν δεν μπορούν να εκφραστούν αυτοί που ψηφίζουν, αυτοί που διοικούν δεν μπορούν να προχωρήσουν σε καμία αλλαγή, δεν μπορούν να πείσουν σε καμία περίπτωση ότι το «όραμα» που προτείνουν αποτελεί συλλογική υπόθεση, ΣΤΡΕΒΛΗ γιατί η ιδιοτέλεια και η ανικανότητα είναι μίγμα εκρηκτικό κάθε εξουσιαστικής φιλοδοξίας, ΣΤΡΕΒΛΗ τέλος γιατί μόνο ψώνια και πεινασμένοι για αυτοπροβολή δεν καταλαβαίνουν ότι η αναβίωση παρωχημένων και στιγματισμένων πρακτικών του παρελθόντος (αγκυλώσεις – δογματισμοί – προαπαιτούμενα – συναίσθημα) συγκρούεται με την ειρωνεία και την χλεύη.
Η πρόταση λοιπόν εμπεριέχει μια σημαντική αντίφαση, θυμίζει μια μαθηματική πρόταση που εμπεριέχει μια λογική αντίφαση, επομένως, η αρχική πρόταση είναι αληθής……….
Συναίνεση για την ώρα ας είναι ένα modus Vivendi – μια συμφωνία μεταξύ αυτών των οποίων οι απόψεις διαφέρουν έτσι ώστε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε……Η ύπαρξη πολλών φορέων είναι θεμιτή, νομίζω, φτάνει να μη συνδέεται με ετερογένεια συμφερόντων, και ας έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο βάθος του μυαλού τους ότι το αντίθετο του πολύ είναι το λίγο, και όχι το καθόλου…
Μαλεγκάνος Κωνσταντίνος
