Για τους άσπονδους «φίλους μας» συνδικαλιστές που κάποτε «πρωτοστατούσαν» για χάρη των συναδέλφων στα συνδικαλιστικά δρώμενα της Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. και σήμερα τους αντικρίζω – και γω είναι αλήθεια – απογοητευμένος να προσπαθούν να παλεύουν για την «σωτηρία τους» στον κεντρικό συνδικαλισμό και από άλλη πλευρά. Από την πλευρά εκείνη δηλαδή που μέχρι την αστυφυλακοποίηση των συνοριακών φυλάκων μας απαρνιόταν και μας υποτιμούσαν. Το δικαίωμα όμως της συμμετοχής μας στον κεντρικό συνδικαλισμό των αστυνομικών και το γεγονός πως θα τους σαρώναμε εκλογικά δημιούργησε ψευδαισθήσεις και απατηλές προσδοκίες. Μόνο ελάχιστοι ή μάλλον πολύ ελάχιστοι (για να μην περιοριστώ στο «ένας» ) κατάφεραν να πείσουν και να γίνουν κοινά αποδεκτοί στις εκλογικές διεργασίες.
Σήμερα, γνέφω με χαμόγελο με την επανεμφάνισή τους, στις προεκλογικές περιόδους για τις τοπικές σωματειακές εκλογές. Μια επανεμφάνιση – όμως που δείχνει βέβαια ενδιαφέρον και πρόθεση να θέλουν να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους με τα συνδικαλιστικά δρώμενα στο Σώμα – αλλά που περιορίζεται κυρίως στο διαδίκτυο. Όχι όμως με δικές τους θέσεις, προτάσεις και λύσεις στα μύρια προβλήματα που κλάδου αλλά για την απλή αναπαραγωγή άρθρων και γεγονότων στον «τοίχο τους» , θυμίζοντας ότι είναι ειδησεογραφικό πρακτορείο.
Έχω αρκετούς λόγους λοιπόν να παρακολουθώ την πορεία του καθενός μας που ξεκινήσαμε μαζί μέσα από μία κοινή αφετηρία και πορευόμαστε ακόμη στα συνδικαλιστικά δρώμενα, ο καθένας τραβώντας τον δρόμο του. Δεν μπορεί όμως να με πείσει πλέον κανείς πως η επιλογή μου να συνεχίσω να προσφέρω και να υπερασπίζομαι για την δική μου κατηγορία πρόσληψης στην ΕΛ.ΑΣ. αυτή του συνοριακού φύλακα πως ήταν λανθασμένη. Η επιστροφή των συναδέλφων μου στη δική μας συνδικαλιστική εκπροσώπηση αλλά και το ξαναντάμωμα στην Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ. με γνώριμους φίλους και αγωνιστές από τα παλιά, μου επιβεβαιώνουν συνεχώς αυτό το συμπέρασμα.
Κρατώ ως σημαία για τις «φιλοδοξίες μου» το «..καλύτερα πρώτος στο χωριό σου παρά τελευταίος στην πόλη..» και πορεύομαι μαζί με την «παρέα μου» για να βελτιώσουμε και να αλλάξουμε αυτά που μας διαχωρίζουν από το υπόλοιπο Σώμα. Προσφέρουμε όσο μπορούμε και παλεύουμε να είμαστε αυθεντικοί. Δουλεύουμε κανονικά για να είμαστε κοντά στο συνάδελφο και να κατανοούμε καλύτερα τα προβλήματα. Και έτσι ξεκινήσαμε και έτσι συνεχίζουμε. Δεν είχαμε άλλες φιλοδοξίες, δεν χαθήκαμε ποτέ από το προσκήνιο. Συστρατευόμαστε και πάλι.
Είμαστε εδώ , όρθιοι, αλλά και προσεκτικοί, γιατί όποιος θέλει τα πολλά … χάνει και τα λίγα.
posyfy.gr
