Η Ευρώπη υιοθετεί τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ...
Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Πέδρο Σάντσεθ, παρουσίασε, μάλιστα, σχέδιο δέκα σημείων για τη διευκόλυνση της πληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους, καλώντας ταυτόχρονα το Βερολίνο να σταματήσει τις παρεμβάσεις στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα El País, το σχέδιο Σάντσεθ προβλέπει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μείωση των επιτοκίων και υιοθέτηση του ευρωομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ο Ισπανός σοσιαλιστής ηγέτης δήλωσε δε ότι συζήτησε ήδη το σχέδιό του για την Ελλάδα με τους σοσιαλιστές ομολόγους του στη Γαλλία και την Πορτογαλία αλλά και με τους ηγέτες του βρετανικού Εργατικού Κόμματος. Αυτή την εβδομάδα επρόκειτο επίσης να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συζητήσει το σχέδιό του για το ελληνικό χρέος με την αμερικανική ηγεσία.
Μεταστροφή
Το σημαντικό είναι ότι οι περισσότεροι αναλυτές στην Ευρώπη συγκλίνουν πλέον στην άποψη ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και, το σημαντικότερο, αυτό που ζητείται δεν είναι η ολική διαγραφή του χρέους, αλλά η δραστική μείωσή του ώστε να καταστεί βιώσιμο. Μπορεί να διαγραφεί πολύ μεγάλο μέρος του χρέους ουσιαστικά... χωρίς να ανοίξει μύτη. Γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν χρωστά σε ιδιωτικές τράπεζες, αλλά σε κράτη της Ευρωζώνης, σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αν, λοιπόν, μια ελληνική κυβέρνηση ζητήσει επίμονα να «κουρευτεί» το χρέος, τα πάντα συναρτώνται με την πολιτική βούληση των ηγετών.
Οι εναλλακτικέςΠιο ρεαλιστικές, ωστόσο, θεωρούνται από ολοένα και περισσότερους οι ιδέες που θέλουν να γίνεται μια απομείωση του ελληνικού χρέους, χωρίς όμως να υπάρχει και «κούρεμά» του. Πρόκειται για λύσεις οι οποίες θεωρούνται πιο «εύπεπτες» για το γερμανικό και εν γένει το ευρωπαϊκό κοινό. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να μηδενιστούν τα επιτόκια που καταβάλλει η Ελλάδα για τα δάνεια του πρώτου Μνημονίου που ήταν διμερή. Η Ελλάδα είχε συνάψει ξεχωριστή δανειακή σύμβαση με κάθε χώρα της Ευρωζώνης. Το επιτόκιο αυτών των δανείων είναι ίσο με το Euribor συν 0,5%. Οπότε το 0,5% θα μπορούσε να διαγραφεί και το όφελος για το χρέος υπολογίζεται σε περίπου 6,5 δις ευρώ σε βάθος χρόνου.
Φοβού τους... Γερμανούς και δώρα φέροντας
Η ανακίνηση του ζητήματος περικοπής του ελληνικού δημόσιου χρέους με γερμανική πρωτοβουλία, μεσούντος, μάλιστα, του προεκλογικού αγώνα στη χώρα μας, συνιστά πρωτίστως πολιτική και όχι τόσο χρηματοοικονομική υπόθεση. Εξ αυτού και πρέπει να εξετάζεται σε πολιτικό πλαίσιο η ιδέα, εκτιμώμενη μέσα απ’ όλες τις άλλες παραμέτρους που συνολικά την καθορίζουν.
Απ’ όσα έχουν γνωστοποιηθεί στη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου, αλλά και βάσει των σχολιασμών που ακολούθησαν, φαίνεται ως βέβαιο ήδη ότι το θέμα συζητείται πλέον σε «υψηλά κλιμάκια» των Βρυξελλών, καθώς και στα ενδότερα του καγκελαριακού περιβάλλοντος του Βερολίνου. Κι ενώ μια τέτοια γερμανόπνευστη κίνηση θα μπορούσε να εκληφθεί και ως είδος «καλοπιάσματος» ή «δώρου» προς τον Αλέξη Τσίπρα, επείγει μάλλον να διερευνηθεί σε βάθος το πολιτικό νόημα της πρωτοβουλίας για «κόψιμο» του ελληνικού χρέους. Είναι σαφώς πρόδηλα τα ερωτήματα για αναμενόμενα ή συνομολογημένα ανταλλάγματα, ενώ εκεί ελλοχεύει μάλλον και πιθανό σχέδιο εγκλωβισμού μιας αναμενόμενης αριστερής ελληνικής κυβέρνησης.
Περισσότερα στα Επίκαιρα που κυκλοφορούν
Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Πέδρο Σάντσεθ, παρουσίασε, μάλιστα, σχέδιο δέκα σημείων για τη διευκόλυνση της πληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους, καλώντας ταυτόχρονα το Βερολίνο να σταματήσει τις παρεμβάσεις στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα El País, το σχέδιο Σάντσεθ προβλέπει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μείωση των επιτοκίων και υιοθέτηση του ευρωομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ο Ισπανός σοσιαλιστής ηγέτης δήλωσε δε ότι συζήτησε ήδη το σχέδιό του για την Ελλάδα με τους σοσιαλιστές ομολόγους του στη Γαλλία και την Πορτογαλία αλλά και με τους ηγέτες του βρετανικού Εργατικού Κόμματος. Αυτή την εβδομάδα επρόκειτο επίσης να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συζητήσει το σχέδιό του για το ελληνικό χρέος με την αμερικανική ηγεσία.
Μεταστροφή
Το σημαντικό είναι ότι οι περισσότεροι αναλυτές στην Ευρώπη συγκλίνουν πλέον στην άποψη ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και, το σημαντικότερο, αυτό που ζητείται δεν είναι η ολική διαγραφή του χρέους, αλλά η δραστική μείωσή του ώστε να καταστεί βιώσιμο. Μπορεί να διαγραφεί πολύ μεγάλο μέρος του χρέους ουσιαστικά... χωρίς να ανοίξει μύτη. Γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν χρωστά σε ιδιωτικές τράπεζες, αλλά σε κράτη της Ευρωζώνης, σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αν, λοιπόν, μια ελληνική κυβέρνηση ζητήσει επίμονα να «κουρευτεί» το χρέος, τα πάντα συναρτώνται με την πολιτική βούληση των ηγετών.
Οι εναλλακτικέςΠιο ρεαλιστικές, ωστόσο, θεωρούνται από ολοένα και περισσότερους οι ιδέες που θέλουν να γίνεται μια απομείωση του ελληνικού χρέους, χωρίς όμως να υπάρχει και «κούρεμά» του. Πρόκειται για λύσεις οι οποίες θεωρούνται πιο «εύπεπτες» για το γερμανικό και εν γένει το ευρωπαϊκό κοινό. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να μηδενιστούν τα επιτόκια που καταβάλλει η Ελλάδα για τα δάνεια του πρώτου Μνημονίου που ήταν διμερή. Η Ελλάδα είχε συνάψει ξεχωριστή δανειακή σύμβαση με κάθε χώρα της Ευρωζώνης. Το επιτόκιο αυτών των δανείων είναι ίσο με το Euribor συν 0,5%. Οπότε το 0,5% θα μπορούσε να διαγραφεί και το όφελος για το χρέος υπολογίζεται σε περίπου 6,5 δις ευρώ σε βάθος χρόνου.
Φοβού τους... Γερμανούς και δώρα φέροντας
Η ανακίνηση του ζητήματος περικοπής του ελληνικού δημόσιου χρέους με γερμανική πρωτοβουλία, μεσούντος, μάλιστα, του προεκλογικού αγώνα στη χώρα μας, συνιστά πρωτίστως πολιτική και όχι τόσο χρηματοοικονομική υπόθεση. Εξ αυτού και πρέπει να εξετάζεται σε πολιτικό πλαίσιο η ιδέα, εκτιμώμενη μέσα απ’ όλες τις άλλες παραμέτρους που συνολικά την καθορίζουν.
Απ’ όσα έχουν γνωστοποιηθεί στη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου, αλλά και βάσει των σχολιασμών που ακολούθησαν, φαίνεται ως βέβαιο ήδη ότι το θέμα συζητείται πλέον σε «υψηλά κλιμάκια» των Βρυξελλών, καθώς και στα ενδότερα του καγκελαριακού περιβάλλοντος του Βερολίνου. Κι ενώ μια τέτοια γερμανόπνευστη κίνηση θα μπορούσε να εκληφθεί και ως είδος «καλοπιάσματος» ή «δώρου» προς τον Αλέξη Τσίπρα, επείγει μάλλον να διερευνηθεί σε βάθος το πολιτικό νόημα της πρωτοβουλίας για «κόψιμο» του ελληνικού χρέους. Είναι σαφώς πρόδηλα τα ερωτήματα για αναμενόμενα ή συνομολογημένα ανταλλάγματα, ενώ εκεί ελλοχεύει μάλλον και πιθανό σχέδιο εγκλωβισμού μιας αναμενόμενης αριστερής ελληνικής κυβέρνησης.
Περισσότερα στα Επίκαιρα που κυκλοφορούν
