Η παντοδυναμία του ελαφρού τραγουδιού είναι δεδομένη . Για κάθε εποχή και κάθε κοινωνία.Δύσκολο να τα βάλεις μαζί του .Είναι γνωστοί οι λόγοι .Ωστόσο η μουσική εξέθρεψε σε κάποιες περιπτώσεις
ένα ποπ πηγαίο , αυθόρμητο , γνήσιων αισθημάτων και μελωδιών . Ένα ποπ με μουσικότητα ,τρυφεράδα και λίγο αθωότητα αν θέλετε .Περιπτώσεις δημιουργών κυρίως που χειρίζονταν την μουσική με όρους πενταγράμμου και όχι σώβρακου και που η ταμπέλα του ευτελούς και του εύκολου που συνήθως συνοδεύει πληθώρα ποπ τραγουδιών , δικαίως , δεν τους κρεμάστηκε στο λαιμό .
Μιλάω για το ποπ της εφηβείας μου και πήρα αφορμή από το παραπάνω βίντεο . Αυθόρμητα μπήκα σε διαδικασία σύγκρισης με το σήμερα . Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων , που κ αυτές οι περισσότερες αναφέρονται σε ελληνικά αγγλόφωνα γκρούπ , το ποπ του σήμερα βρωμάει αφόρητα και ζει σε καθεστώς αυτοπεψίας .Το κοινό καταναλώνει μουσικά περιττώματα , στη συνέχεια τα αποβάλλει για να τα ξαναφάει μετά επεξεργασμένα – μεταλλαγμένα .Η γεύση φυσικά δεν αλλάζει , ούτε οι κανόνες του παιχνιδιού .Γι αυτό και οι ”Μελισσούλες” δεν κάθονται στα περιττώματα !
alexisgoudas.blogspot.gr
